دوچرخه سواری

سفر با دوچرخه در اصل به کشف کردن راه ها و مسیر های صعب العبور میپردازد که به همین دلیل، دوچرخه ی کوهستانی گزینه ی ایده آل بسیاری از دوچرخه سواران است. اما در حقیقت فقط یک دوچرخه ی مناسب برای سفر با دوچرخه وجود ندارد. دوچرخه سوارها از همه چیز از دوچرخه توریستی گرفته تا دوچرخه های full-suspension ، در سفرهای خود استفاده میکنند. پیدا کردن بهترین دوچرخه برای شما اغلب نیازمند تعیین کردن الویت ها و سبک و سنگین کردن است.

چگونه برای سفر با دوچرخه، دوچرخه انتخاب کنیم؟

۱. نوع منطقه را در نظر بگیرید: میتوان گفت محلی که در آن دوچرخه سواری میکنید تنها فاکتور مهم در انتخاب دوچرخه ی مناسب است.

۲. بین دوچرخه ی suspension و rigid انتخاب کنید: دوچرخه Suspension ، راندن در مسیرهای پر دست انداز را آسان تر میکند اما وزن و پیچیدگی دوچرخه را هم بیشتر میکند. انتخاب های پیش روی شما به این صورت هستند؛ تماما rigid (بدون کمک فنر)، hardtail (دارای یک کمک فنر) و تماما  suspension (دو کمک فنر).

۴. چرخ و سایز تایر را انتخاب کنید: چرخ و سایز تایر میتوانند روی کارکرد، راحتی و راندن در مسیر تاثیر بگذارند. به طور کلی چرخ و تایر های بزرگ تر باعث تند تر و نرم تر راندن میشوند اما در عین حال سنگین تر هم هستند.

۵. جنس بدنه را درنظر بگیرید: جنس های مختلف تفاوت های زیادی ایجاد می کنند. بسیاری از دوچرخه سوارها فولاد کرومی یا کربن را برای یک سواری نرم و با کیفیت انتخاب میکنند. آلومینیوم هم گزینه ی مناسبی است و اگر میخواهید بیشتر هزینه کنید تیتیانیوم گزینه ی خوبی به حساب می آید.

در نظر داشته باشید سفر با دوچرخه الزاما به معنای خریدن یک دوچرخه ی گران قیمت نیست. به احتمال خیلی زیاد دوچرخه ای که همین الان در خانه دارید میتواند شما را به هرجایی که میخواهید ببرد. همین الان که مشغول خواندن این مقاله هستید دوچرخه ای را که دارید بررسی کنید و ببینید مناسب سفرهایی که میخواهید بروید هست یا نه.

نوع منطقه

طبیعتا دوچرخه ای که برای سنگفرش خیابان طراحی شده، بهترین گزینه برای مسیرهای ناهموار نیست. وقتی میخواهید برای سفر با دوچرخه، دوچرخه انتخاب کنید، فکر کردن به منطقه ای که میخواهید در آن دوچرخه را برانید و تعیین نوع دوچرخه با توجه به نوع منطقه کمک کننده خواهد بود.

مناطق رایج در سفر با دوچرخه و نکاتی برای انتخاب دوچرخه

• سطوح ترکیبی (سنگفرش و مسیر خاکی): دوچرخه های توریستی، سایکل کراس، دوچرخه ی شنی و دوچرخه های کوهستان، همه مناسب راندن روی سطوح مخلوط هستند. اگر فقط روی مسیر صاف و سنگفرشی باشید دوچرخه ی توریستی کفایت میکند، اما وقتی در مسیرهای خاکی می رانید، دوچرخه ی سایکل کراس، شنی یا کوهستانی قابل اطمینان تر خواهند بود. شما از سواری راحت و نیروی کششی بهبود یافته ای که تایرهای دندانه دار ایجاد میکنند لذت خواهید برد. دوچرخه های شنی در مسیرهای شل و پر از شن های کوچک و بزرگ و شیب های تند بهتر از دوچرخه های توریستی عمل میکنند. دوچرخه ی کوهستان سنگین تر و کند تر است اما اگر قرار باشد بیشتر مسیرتان از جاده های خاکی بگذرد انتخاب خوبی به حساب می آید.

جاده ی شنی و مسیرهای جنگلی و مسیر کوهستانی دوتایی: دوچرخه های شنی، دوچرخه های کوهستان rigid، و دوچرخه های کوهستان hardtail گزینه های مناسبی هستند. دوچرخه های کوهستان rigid و hardtail سنگین تر هستند اما در سراشیبی های تند و سنگی و نرم ثبات و راحتی بیشتری دارند.

• مسیر کوهستانی تکی: دوچرخه های کوهستان Rigid و hardtail گزینه های پرطرفداری برای تورهایی که اکثرا از مسیرهای کوهستانی تکی میگذرند هستند. یک دوچرخه ی کوهستان با کمک فنر جلو سواری نرم تری را برای شما فراهم میکند و به تعیین مسیر بین ریشه ها و سنگ ها کمک میکند. اگر عمدتا در مسیر کوهستانی تکی باشید، دوچرخه ی کوهستانی  full-suspension گزینه ی خوبی است. فت بایک گزینه ی دیگری است که با تایر های بزرگ به نرم تر شدن سواری، بدون اضافه کردن وزن یا پیچیدگی به دوچرخه، کمک میکند.

 Suspension (کمک فنر)

چندین نکته در رابطه با کمک فنر:

• Fully rigid (بدون کمک فنر): با نبودن کمک فنر این دوچرخه ها قطعات کمتر و در نتیجه نیاز به مراقبت کمتر دارند و معمولا سبک تر از دوچرخه های hardtail و full-suspension هستند. اما این دوچرخه ها نمیتوانند مسیرهای دارای پستی و بلندی و تکنیکی را به خوبی کمک فنردار ها طی کنند. بسیاری از دوچرخه سواران دوچرخه های rigid را انتخابی مناسب برای سفرهای با جاده های ترکیبی مثل سنگفرش، خاکی و صاف می دانند.
• Hardtail (دارای یک کمک فنر): اضافه شدن کمک فنر جلو به جهت یابی در مسیرهای پر از سنگ و ریشه کمک کرده و راندن با سرعت بالا در جاده های شنی را راحت تر میکند. دوچرخه های fully rigid ساده و سبک هستند و بدون کمک فنر جای بیشتری برای حمل بار وجود دارد.
• Full suspension (دارای دو کمک فنر): این دوچرخه ها داری دو کمک فنر عقب و جلو هستند که پستی و بلندی های جاده را به خود جذب میکنند. اگر با جاده های کوهستانی تکی سر و کار دارید دوچرخه های full-suspension مناسب شما هستند. بهتر است بدانید کمک فنر عقب جای موجود برای حمل بار را کم میکند.

 

دنده

بسیاری از افراد به سختی تلاش میکنند دنده های مختلف را امتحان کنند تا به ترکیبی که نیازهایشان را رفع کند برسند. اگر شما اینطور نیستید میتوانید از دوچرخه ای که دنده هایش از قبل تنظیم شده اند استفاده کنید. دوچرخه ای که در طراحی آن سفر با دوچرخه در نظر گرفته شده، مثل دوچرخه های کوهستان و شنی، قطعا با ترکیب دنده ی درست شما را به مقصد خواهد رساند.

اگر میخواهید عمیق تر جست و جو کنید، دنیایی از ترکیب دنده های احتمالی برای شما هست. از دنده ی داخلی توپی چرخ گرفته تا جدید ترین مدل های  ۱۲ دنده، گزینه های زیادی وجود دارد. وقتی سفر با دوچرخه تان را برنامه ریزی میکنید بدانید که در مجموع بهتر است بیشتر دنده های سبک داشته باشید. برای بیشتر دوچرخه سوارها این کار به معنی داشتن چندین دنده که برای استفاده از دنده های معمولی راحت تر هستند میباشد. این دنده های سبک وقتی در حال بالا رفتن از تپه های شیب دار با  دوچرخه ی پر از بار هستید به کار می آیند.

 خیلی از کسانی که با دوچرخه به سفر میروند، دوچرخه ی سیستم 1x  را انتخاب میکنند که دارای یک دنده عوض کن در جلو است که با یک خودروی عقب جفت شده. این سیستم نیاز به طبق عوض کن را حذف کرده و سیستمی میسازد که نیاز به مراقبت کمتری دارد و همین طور نور هم تولید میکند.

دنده های احتمالی برای سفر با دوچرخه براساس منطقه:

نکته: ویژگی های منطقه ای خاص، میزان آمادگی جسمانی و وزن دوچرخه ی دارای بار، تاثیر زیادی روی عملکرد دنده ها خواهند گذاشت.

• سطوح ترکیبی(سنگفرش و جاده های خاکی): یک طبق قامه ی 2x با خودروی 11 – 32 یا طبق قامه ی 1x با دنده عوض کن 36 تا 37 دندانه و خودروی 10 – 42. (برای دنده عوض کردن راحت تر دنده عوض کن کوچکتری انتخاب کنید.)
• جاده های شنی، جنگلی و کوهستانی دوتایی: طبق قامه ی 1x با دنده عوض کن 32 تا 34 دندانه و خودروی 10 – 42 یا خودروی 11 – 46. (برای دنده عوض کردن راحت تر دنده عوض کن کوچکتر و خودروی بزرگتری انتخاب کنید)
• جاده ی کوهستانی تکی: طبق قامه ی 1x با دنده عوض کن 28 دندانه و خودروی 10 – 42 یا 10 – 50. (برای دنده عوض کردن راحت تر خودروی 10 – 50 را انتخاب کنید)

 

سایز چرخ و تایر

سایز چرخ و تایر میتواند روی کارایی دوچرخه ی شما در منطقه ای که در آن می رانید تاثیر داشته باشد.

• سایز چرخ: بیشتر دوچرخه های توریستی، دوچرخه های سایکل کراس دوچرخه های شنی چرخ های سایز استاندارد مخصوص به خود، که 700c است، را دارند. بعضی از دوچرخه سازها اخیرا به ساختن دوچرخه هایی با چرخ های 650b  “road plus” رو آورده اند.این چرخ های کوچکتر به شما اجازه ی استفاده از تایرهای کلفت تر برای راندن راحت تر وقتی روی سنگ فرش نیستید، را میدهند. اگر دوچرخه ی کوهستانی استفاده میکنید چندین انتخاب دارید: چرخ های27.5  و 29 in (29er). بسیاری از دوچرخه سواران کوهستان اصرار دارند چرخ های 29er به علت کارامدی بیشتر برای مسافت های طولانی مناسب ترند؛ درحالی که سایرین چرخهای 27.5 in را برای حساسیت و سبکی آن ها ترجیح میدهند.هر سایز مزیت و مزایای خود را دارد و در نهایت به ترجیح شخصی هر فرد بستگی دارد.

• سایز تایر: بسیاری از کسانی که با دوچرخه سفر مبکنند ترجیح میدهند برای راحتی بیشتر تایر های عریض تری استفاده کنند. اما در نظر داشته باشید تایر های عریض تر به وزن دوچرخه اضافه میکنند وباعث کندتر شدن آن میشوند. همچنین بهتر است قبل از گذاشتت تایرهای عریض دقت کنید دوچرخه فضای کافی داشته و باعث ساییدن تنه نمیشود.

برای بعضی از دوچرخه های کوهستان میتوان از تایر های سایز بزرگ (که بین ۲.۵ تا ۳ اینچ عرض دارند) استفاده کرد. این تایرها میتوانند به خصوص در نواحی شنی، باتلاقی یا پر از سنگ که ممکن است در سفر با دوچرخه از آن ها بگذرید مفید باشند. تایرهای بزرگ دوچرخه که اندازه ای دز حدود ۳.۷ تا ۵ اینچ دارند میتوانند اثر خوبی در ماسه یا برف باقی بگذارند و تایر ها به تنهایی راندن در یک مسیر کوهستانی تکی آسان کنند به طوری که نیازی به کمک فنر عقب نداشته باشید.

• تایرهای بدون تیوب: وقتی به چرخ و سایز تایر فکر میکنید، ممکن است به این فکرکنید که آیا تایرهای بدون تیوب مناسب شما هستند یا نه. تایر های بدون تیوب سبک تر و کمتر در معرض پنچر شدن هستند اما گران ترند و برای نصب به زحمت بیشتری نیاز دارند. بسیاری از کسانی که با دوچرخه سفر میکنند این تایر ها را برای کم وزن بودن و مقاومت در برابر پنچری استفاده میکنند.

 

جنس تنه

موادی که در ساخت تنه به کار رفته اند میتوانند تاثیر زیادی روی چگونه راندن دوچرخه داشته باشند. به طور معمول کسانی که با دوچخه سفر میکنند به دنبال کم کردن وزن و در عین حال حفظ قدرت و کیفیت هستند.

اینجا چند ماده که درساخت تنه به کار میروند و ویژگی هایی که میتوانید از ان ها انتظار داشته باشید را می بینید:

• فولاد کرومی: این دوچرخه ها قوی هستند و یک سواری نرم را فراهم میکنند چون خود این ماده بسیاری از لرزش های هنگام راندن را جذب میکند. کسانی که با دوچرخه سفر میکنند اغلب فولاد را برای استحکام آن ب خصوص در سفرهای دور استفاده میکنند. فولاد به احتمال زیاد نمیشکند و اگر هم بشکند با جوشکاری تعمیر میشود.
• فیبر کربن: تنه های کربنی بسیار سبک هستند و به همین دلیل مناسب کسانی هستند که با دوچرخه سفر میکنند و دنبال کم کردن بار هستند. به علاوه کربن میتواند به طریقه ای ساخته شود که یک سواری نرم و راحت را فراهم کند. با این حال بسیاری از فیبر کربنی دوری میکنند چون نگران آسیب های جدی آن هنگام تصادف و تعمیر نشدن آن هستند.
• آلومینیوم: تنه های آلومینیومی سبک هستند و قیمت مناسبی دارند اما معمولا محکم هستند و باعث ناراحتی و تکان خوردن در سواری میشوند. ترکیب تنه ی آلومینیومی با دو شاخ جلو میتواند کمک کننده باشد.
• تیتانیوم: تنها مدل بالاترین دوچرخه ها با تیتانیوم ساخته میشوند. تنه های تیتانیومی بسیار سبک و قوی هستند و کیفیت بالایی برای راندن دارند و گزینه ی ایده آلی برای سفر با دوچرخه به شمار میروند. اما تیتانیوم قیمت بسیار بالایی دارد و بسیاری از کسانی که با دوچرخه سفر میکنند به دنبال گزینه های دیگر میروند.

دوچرخه سواری با دوچرخه جاده مزایای زیادی دارد. میتوان با استفاده از آنها ورزش کرد، با دوستان به گردش رفت، و با سرعتی کمتر( نسبت به اتومبیل) کار های درون شهر را انجام داد. سرعت، چابکی و کارآمدی از دیگر ویژگی های دوچرخه جاده هستند.

قبل از انتخاب و خرید دوچرخه، موارد زیر را در نظر داشته باشید:

– سبک دوچرخه سواری تان چگونه است؟ و دوچرخه برای چه کاری می خواهید؟

– سبک دوچرخه سواری دوستان شما چگونه است و پیشنهاد آنها برای شما چیست؟

– چقدر بودجه دارید؟ قیمت دوچرخه های جاده از ۱۰۰۰ تا بیش از ۱۰۰۰۰ دلار می باشد. ضمنا، هزینه های لازم برای خرید لوازم دیگر مثل کفش،لباس، و تجهیزات دیگر را هم در نظر بگیرید.

تجربیات برترین دوچرخه سواران جهان بسیار متنوع و الهام‌بخش است. این ورزشکاران با فداکاری، سخت‌کوشی و اشتیاق به موفقیت رسیده‌اند. در زیر به برخی از تجربیات و نکات کلیدی آنها اشاره می‌کنم:

1. تمرین و سخت‌کوشی: دوچرخه سواران حرفه‌ای مانند لانس آرمسترانگ، کوین دیس، و کریس فروم به تمرینات مداوم و برنامه‌های منظم خود متعهد هستند. آنها روزانه ساعت‌های زیادی را صرف تمرین می‌کنند تا از نظر جسمانی و ذهنی آماده مسابقات شوند.

2. غلبه بر چالش‌ها: بسیاری از دوچرخه‌سواران مشهور با چالش‌های بزرگی مانند مصدومیت‌ها، شرایط آب و هوایی سخت، و رقابت‌های دشوار روبرو شده‌اند. مثلاً لانس آرمسترانگ پس از مبارزه با سرطان توانست به تور دو فرانس بازگردد و موفقیت‌های بزرگ کسب کند.

3. تغذیه و بازیابی: توجه به رژیم غذایی و بازیابی یکی از ارکان اصلی موفقیت این ورزشکاران است. آنها به تغذیه مناسب، هیدراسیون و استراحت کافی اهمیت می‌دهند.

4. روحیه تیمی: در مسابقات مانند تور دو فرانس، هم‌تیمی‌ها نقش مهمی ایفا می‌کنند. دوچرخه سواران برجسته اهمیت کار گروهی و پشتیبانی تیمی را می‌دانند و به آن تکیه می‌کنند.

5. تمرکز ذهنی: قدرت ذهنی یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در دوچرخه‌سواری است. ورزشکارانی مانند برادلی ویگینز و ووتر پولز به تمرینات روانی برای بهبود تمرکز و مدیریت استرس پرداخته‌اند.

اینها تنها بخش کوچکی از تجربیاتی هستند که به موفقیت برترین دوچرخه سواران انجامیده‌اند و می‌توانند برای هر ورزشکار مشتاق و علاقه‌مند الهام‌بخش باشند.